F.C.I. Standard nr.147D Rottweiler
Kraj pochodzenia: Niemcy
Data opublikowania obowiązującego wzorca: 17.09.2018r.
Przeznaczenie: pies towarzyszący, służbowy, użytkowy.
Klasyfikacja F.C.I.: grupa II (Sznaucery i Pinczery, Psy Molosowate, Szwajcarskie Psy Pasterskie i inne rasy).
Sekcja 2.1. Molosowate, Dogowate. Ze świadectwem pracy.
Rottweiler, zaliczany jest do najstarszych ras psów. Jego pochodzenie sięga czasów rzymskich. Wykorzystywany był wówczas jako pies obrończy i pasterski. Wraz z legionami rzymskimi psy wędrowały przez Alpy. Wykorzystywane były do ochraniania ludzi. Strzegły także stad bydła, które szło wraz z wojskiem. Do podstawowych funkcji tych psów należała również ochrona i obrona posiadłości ich panów. W okolicy miejscowości Rottweil omawiane psy spotkały się z miejscowymi egzemplarzami i nastąpiło skrzyżowanie. W mieście Rottweil nazywano te psy Rottweiler – pies rzeźnicki. Rzeźnicy hodowali ten gatunek psów ze względu na ich walory użytkowe, umiejętności pasterskie, siłę pociągową oraz cechy obrończe. Tak ukształtował się z biegiem czasu wybitny pies obrończy i pasterski, który znalazł zastosowanie również jako pies pociągowy w zaprzęgu. Na początku XX wieku poszukiwano odpowiedniej rasy psów dla policji. Przeegzaminowano również rottweilery. Bardzo szybko zorientowano się, że jest to pies wybitnie nadający się do zadań policyjnych. W 1910 roku rottweiler został oficjalnie uznany jako pies policyjny.
Hodowla Rottweilera dąży do ideału krzepkiego psa, czarnego, z wyraźnie odgraniczonymi czerwonobrązowymi znaczeniami. Psa, który przy swej masywnej posturze nie daje zapomnieć́ o swojej szlachetności. Psa, który w szczególności sprawdza się̨ jako pies do towarzystwa, pies służbowy, pies ratownik i pies użytkowy.
1. Wygląd ogólny
Rottweiler to pies średniej wielkości do dużego, krępy i krzepki, ani zwalisty ani zbyt lekki, nie wysokonogi czy też wiotki. Jego pozostająca w wyważonych proporcjach mocna i krępa postura łączy w sobie dużą̨ siłę̨ sprawność́ i wytrzymałość́.
2. Podstawowe wymiary (proporcje)
Długość tułowia od mostka do guza siedzeniowego powinna przekraczać wysokość w kłębie nie więcej niż o 15%.
3. Zachowanie się i charakter
Rottweiler jest przyjaznego i miłego usposobienia, bardzo przywiązany, posłuszny i chętny do pracy. Jego wygląd cechuje naturalność́, jego zachowanie jest pewne siebie, opanowane i nieustraszone. Na swoje otoczenie reaguje z wielką uwagą i zarazem spokojem.
4. Głowa
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Średniej długości, między uszami stosunkowo szeroka, o linii czoła widzianej z boku umiarkowanie wysklepionej. Guz potyliczny dobrze rozwinięty, jednak nie mocno wystający.
Stop: stosunkowo wyraźny. Słabo zaznaczona bruzda czołowa.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Dobrze ukształtowany, bardziej szeroki niż̇ okrągły, o stosunkowo dużych nozdrzach,
zawsze czarnego koloru.
Kufa: W stosunku do mózgoczaszki nie może sprawiać́ wrażenia
ani zbyt długiej ani zbyt krótkiej. Stosunek między długością̨ kufy a długością̨ mózgoczaszki wynosi 1 do 1,5. Grzbiet nosa prosty, szeroki u nasady, umiarkowanie zwężający się̨.
Wargi: Czarne, mocno przylegające, kąciki warg zamknięte, dziąsła jak najciemniejsze.
Uzębienie: Szczęka i żuchwa są̨ mocne, szerokie. Zęby mocne, kompletne uzębienie (42 zęby), siekacze szczęki górnej ściśle przylegają̨ do siekaczy żuchwy w zgryzie nożycowym.
Policzki: Łuki jarzmowe dobrze wyrażone.
Oczy: średniej wielkości o kształcie migdała, o bardzo ciemno brązowym kolorze. Powieki
dobrze przylegające.
Uszy: Średniej wielkości, wiszące, trójkątne, szeroko rozstawione, wysoko osadzone.
Ułożone do przodu, dobrze przylegające sprawiają wrażenie jeszcze szerszej czaszki.
SZYJA: Silna, umiarkowanie długa, dobrze umięśniona, lekko łukowata, sucha, bez przesadnego podgardla.
TUŁÓW
Grzbiet: Prosty, mocny, związany.
Lędźwie: Krótkie, mocne i głębokie.
Zad: Szeroki, średniej długości, przechodzący w lekkie zaokrąglenie, ani prosty ani opadający.
Klatka piersiowa: Pojemna, szeroka i głęboka (około 50% wysokości w kłębie), z dobrze rozwiniętym przedpiersiem i dobrze wysklepionymi żebrami.
Linia dolna i brzuch: Boki nie są̨ podciągnięte.
OGON: Pozostawiony naturalny, mocny, poziomy w przedłużeniu linii grzbietu, przy skupionej uwadze, w pobudzeniu albo ruchu lekko wygięty i wzniesiony ku górze; w spoczynku również̇ wiszący. Opuszczony ogon sięga do stawu skokowego lub jest nieco dłuższy.
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Wygląd ogólny: Kończyny przednie widziane od przodu są̨ proste i ustawione niezbyt blisko siebie. Patrząc z boku, przedramiona proste i pionowe. Nachylenie łopatki względem poziomu to około 45%.
Łopatka: Dobrze ustawiona.
Ramię: Dobrze przylegające do tułowia.
Przedramię̨: Mocno rozwinięte i umięśnione.
Śródręcze: Lekko sprężyste, mocne, nie spionowane.
Łapy: Okrągłe, palce wypukłe i ściśle do siebie przylegające, opuszki twarde, pazury krótkie, czarne i mocne.
KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Widziane z tyłu kończyny tylne są̨ proste, nie za wąsko ustawione. W postawie swobodnej udo z biodrem, udo z podudziem i podudzie ze śródstopiem tworzą̨ kąty rozwarte.
Udo: Umiarkowanie długie, szerokie, mocno umięśnione.
Podudzie: Długie, mocno i szeroko umięśnione, suche.
Staw skokowy: Silny, dobrze kątowany, nie stromy.
Stopy: Nieco dłuższe niż̇ łapy, mocne palce, tak samo ściśle do siebie przylegające, wysklepione.
RUCH: Rottweiler jest kłusakiem. Grzbiet w ruchu pozostaje mocny i stosunkowo stabilny. Sam ruch jest harmonijny, pewny, energiczny i swobodny, przy dobrym długim wykroku.
SKÓRA: Skóra na głowie jest całkowicie przylegająca na całej jej powierzchni. Przy dużym skupieniu może tworzyć́ delikatne zmarszczki na czole.
SZATA:
Sierść́: Składa się̨ z włosa okrywowego i podszerstka. Włos okrywowy średniej długości, twardy, gęsty i mocno przylegający; podszerstek nie powinien przebijać́ spod włosa okrywowego. Na kończynach tylnych włos nieco dłuższy.
Umaszczenie: Czarne z wyraźnie odgraniczonym podpalaniem o soczystym czerwonobrązowym kolorze na policzkach, kufie, części spodniej szyi, piersi, łapach, jak również̇ nad oczami i pod nasadą ogona.
WIELKOŚĆ I WAGA:
Wysokość́ w kłębie: Psy od 61 do 68, cm 61 do 62 mały 63 do 64 średni, 65 do 66 duży = prawidłowy rozmiar, 67 do 68 bardzo duży Waga: około 50 kg Wysokość́ w kłębie: Suki: od 56 do 63 cm, 56 do 57 mała, 58 do 59 średnia, 60 do 61 duża = prawidłowy rozmiar, 62 do 63 bardzo duża Waga: około 42 kg
WADY:
Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być́ uznane za wady i oceniane w
zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i dobrostan psa.
• Wrażenie ogólne: sylwetka lekka, wiotka, wysoka na kończynach, słaby kościec i
muskulatura.
• Głowa: W typie psa gończego; głowa wąska, lekka, zbyt krótka, długa, toporna,
przesadnie molosowata; przesadnie szeroka mózgoczaszka; brakujący, nie
wystarczający lub zbyt mocny stop; bardzo głęboka bruzda czołowa.
• Kufa: Długa, szpiczasta lub zbyt krótka kufa (każda kufa , której długość́
stanowi mniej niż̇ 40% długości głowy jest zbyt krótka), grzbiet nosa przedzielony,
nos rzymski (konvexer) czy też wklęsły (konkaver), nos opadający (tzw. orli), nos
jasny lub plamiasty.
• Wargi: Nie ściśle przylegające, różowego koloru lub plamiaste, otwarte kąciki
warg.
• Szczęki: Wąska żuchwa.
• Zgryz: Zgryz cęgowy, trzonowce w żuchwie osadzone nie w jednej linii.
• Policzki: Mocno wystające.
• Oczy: Jasne, głęboko osadzone, zbyt wypukłe jak i zbyt
okrągłe, obwisłe powieki.
• Uszy: Zbyt nisko lub zbyt wysoko osadzone, ciężkie, długie,
wiotkie, załamane na zewnątrz, jak i odstające oraz noszone
niesymetrycznie uszy.
• Szyja: Zbyt długa, zbyt cienka i zbyt słabo umięśniona szyja;
wiszące podgardle lub zbyt luźna skóra.
• Tułów: Zbyt długi, zbyt krótki, wąski.
• Grzbiet: Zbyt długi, słaby lub zapadnięty grzbiet, grzbiet
wypukły.
• Zad: Zad opadający, zbyt krótki, zbyt prosty lub zbyt długi.
• Klatka piersiowa: O płaskich żebrach, beczkowata, zbyt wąska
w tylnej partii.
• Ogon: Zbyt wysoko lub zbyt nisko osadzony ogon.
• Kończyny przednie: Wąsko ustawione przednie łapy; przednie
łapy nie ustawione prosto lub nie ustawione równolegle; strome łopatki, luźne lub
wykręcone łokcie, zbyt długie, zbyt krótkie lub strome ramię, miękkie lub strome
śródręcze, płaskie, szerokie łapy, zbyt płaskie lub zbyt mocno wysklepione palce,
powykrzywiane palce, jasne pazury.
• Kończyny tylne: Płaskie uda, zbieżne stawy skokowe, kończyny ustawione
iksowato lub beczkowato; kątowanie zbyt głębokie lub zbyt strome, wilcze pazury.
• Skóra: Zmarszczki na głowie.
• Sierść́: Miękki , zbyt krótki lub zbyt długi włos, włos falisty, brak podszerstka.
• Umaszczenie: Podpalanie nieodpowiedniej barwy, niewyraźnie odgraniczone, zbyt rozległe
podpalanie.
WADY DUŻE:
• Wrażenie ogólne: Sylwetka przesadnie molosowata i ciężka.
• Skóra: Skóra na głowie mocno pofałdowana, mocne
zmarszczki na czole, kufie, policzkach, duża ilość́
skóry na podgardlu.
• Ruch: ruch bez napędu tzw. „przenoszony” w kłusie.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub wyraźna lękliwość
• Wyraźne wady budowy lub zaburzenia zachowania
O historii, charakterze Rottweilera, można się dowiedzieć również z artykułu zamieszczonego w dziale „Wielka księga psów” czasopisma „Mój pies”. Artykuł powstał przy moim współudziale, ilustrowany jest zdjęciami Rottweilerów mieszkających w hodowli Angaros.
Zostałam również poproszona o pomoc w napisaniu artykułu o Rottweilerach przez jedną z Białostockich gazet. I tak też się stało. Na zdjęciach moje ukochane rottweilery, które niestety są już za tęczowym mostem, prócz Dusieńki – pierwsza od prawej. Jest wciąż z nami i mimo swoich jedenastu lat, wciąż w świetnej formie..
